Ik ben Mariët van Veldhuizen – Noorlander.

Ik ben geboren in Barneveld. Maar woon inmiddels al bijna tien jaar, samen met mijn man, in Huinen (Putten). Samen hebben we een dochter en zoontje. Thuis is het een gezellige beestenboel. We hebben twee honden, een Jack Russel en een Amerikaanse stafford, een paard, shetlander, schaapjes en een paar kippen.

Ik vind het heerlijk om in mijn vrije tijd, samen met de kindjes, bezig te zijn met de dieren. Stallen mesten, voeren, paardjes poetsen etc.

Wekelijks rijd ik met mijn KWPN merrie Wolita, bij de rijvereniging in Putten. Maar we kunnen samen ook erg  genieten van een heerlijke buitenrit.

In onze overige vrije tijd zijn wij aan het klussen. Mijn man is timmerman en we zijn nu al een flink aantal jaar bezig met de bouw van ons nieuwe huis. Ik help hem waar mogelijk en zorg ervoor dat alles uitgezocht en geverfd wordt! Een groot maar erg leuk project!

Als klein meisje wist ik het al: Ik wil met dieren werken! Na de middelbare school ben ik in Barneveld paraveterinair gaan studeren. Tijdens de studie moet je meerdere keren stage lopen. Zo ben ik in 2005 bij dierenkliniek de Arker gekomen. Hier ben ik nooit meer weg gegaan…

In al deze jaren heb ik veel eigenaren en dieren leren kennen! Heel veel mooie en verdrietige momenten kunnen delen. Ik vind het altijd heel fijn als we echt wat voor mensen en hun dieren kunnen betekenen! Het liefst werk ik in de operatie kamer en als omloop. Assisteren tijdens de narcose, bloedonderzoeken uitvoeren of zorgen voor de opgenomen dieren.

Wat mij nog altijd bij blijft:

Het hondje van ons vroeger thuis, Daisy een Jack Russeltje van twaalf jaar. (Ik liep toen al stage bij de Arker).  Plotseling werd ze erg ziek. Tijdens een kijkoperatie ontstond er een bloeding in de longen… Een kritieke spoed situatie…  De gedrevenheid van het team, echt alles op alles, om het hondje te helpen.. Dat maakt deze praktijk en ons team denk ik wel heel bijzonder. Met Daisy is alles toen wonderbaarlijk allemaal goed gekomen.

Maar een jaar later.. helaas een tumor aan haar pootje.. veel getwijfeld of we dit wel wilde laten verwijderen.. een grote operatie, op die leeftijd.. een hondje die al veel problemen heeft gehad.. We hebben toen besloten wel te opereren. Het hondje is bijna 17 geworden!! Dit is voor mij wel echt een eye opener geweest. Dat de leeftijd niet altijd een beperking hoeft te zijn in een behandel traject. Wij zijn nog altijd super blij dat we dat allemaal hebben laten doen, en hierdoor nog jarenlang van haar hebben kunnen genieten!